De Liefde en Aanwezigheid van God voelen: is dat mogelijk? Ik had er nooit bij stilgestaan, had mij dat nooit afgevraagd. Geboren in een Middenlimburgs gezin betekende het vrijwel automatisch terechtkomen in een rooms-katholieke omgeving. De onbezorgde basisschool tijdens de jaren zestig met de catechismus. Ik hoorde alle verhalen uit het evangelie. Een moment uit die tijd staat mij nog heel helder voor de geest. Ik stond achterin de nieuwgebouwde kerk, de meester van de vijfde klas lagere school en de pastoor stonden naast mij. Wij hadden in opdracht een plattegrond van het nieuwe gebouw getekend en ik had erg mijn best gedaan. Op ruitjespapier. Ik keek naar voren, vol ontzag voor God en alles wat ik over Hem geleerd had. Een lichte huivering overkwam mij. Het was alsof ik even rilde en ik dacht dat ik het koud had. Besteedde er verder geen aandacht aan. Het zou ongeveer 35 jaar duren vooraleer ik de betekenis van die (t)rilling kon duiden.

Gelukkig waren mijn ouders niet dogmatisch in het geloof en iedereen was en bleef vrij. Fundamentalistische gelovigen beperken helaas de vrijheid, ook van kinderen. Opgelegd geloof is onvrij. Net zoals mijn broers konden wij dus zelf kiezen of en op welke wijze wij wilden geloven of naar de kerk gaan. Voor mij was de keuze heel duidelijk. God, als het Heel en Al, en Jezus waren voor mij vaststaande waarden. Tijdens de middelbare school ontstond mijn spontane interesse voor astronomie. Ik speurde vaak nachtenlang met een telescoop de hemel af en keek niet alleen naar de nevels en sterrenhopen maar dacht als veertienjarige ook heel diep na over het ontstaan van het heelal en over alle diepzinnige vragen van ruimte en tijd. De evolutietheorie, zwarte gaten, sterrenstelsels. En wat was er voor het ontstaan van het heelal? Of 'buiten' het heelal? Zo kwamen de wiskundelessen van 'limiet naar oneindig' op een plastische manier tot leven. De grootsheid van het heelal en het Heel en Al besefte ik uit alle oefeningen en rekensommen: hoeveel sterren zitten er in de Pleïaden in een kubieke lichtjaar?  Zoiets gaat ons menselijk voorstellingsvermogen al snel te boven.

In de tijd dat ik voor Center Parcs werkte, eind jaren tachtig,  beleefde ik God op verschillende momenten heel nabij. Tijdens een retraite-week in Paray-le-Monial verbaasde ik mij hierover en nog steeds staan momenten uit die periode helder voor mijn geest.

Toen mijn moeder enkele jaren geleden ernstig ziek werd en door een maandenlange opeenvolging van medische fouten steeds zieker werd wendde ik mij tot in het diepst van mijn ziel tot God, als een liefdevolle schreeuw-in-stilte om hulp. Zijn antwoord kwam onmiddellijk en verbaasde mij zodanig dat ik het antwoord van mijn moeder en de korzelige reactie van mijn broer, die ook in de ziekenhuiskamer aanwezig was, niet aankon en huilend de kamer verliet.

Ik was ervan overtuigd dat Zijn Ingeving de weg naar genezing voor mijn moeder zou betekenen. Weken later en dichtbij de dood besloot zij toch naar Maastricht te willen gaan. In het AZM bezocht ik niet alleen mijn moeder dagelijks maar bracht ook vele uren biddend in de prachtige en verstilde kapel door. De aanwezigheid van God was er voelbaar. God heeft het leven van mijn moeder op een onvoorstelbare wijze gered, tot twee keer toe. De Ingeving in het ziekenhuis van Roermond bleek later de juiste oplossing van al haar medische problemen en professor Soeters en zijn staf bleken de meest deskundige specialisten te zijn.

In haar herstelperiode vertelde zij mij heel rustig vooruitvoelend te zijn, hetgeen bij mij een 'Aha-Erlebnis' opriep, omdat ik ook vaak het gevoel had, een stuk van 'de film' al eens gezien te hebben. Om het plastischer uit te drukken: alsof je over een vooruitziende sonar beschikt. Het is niet 'helderziend' zijn en het heeft ook niets te maken met allerhande occulte zaken. Ik herken steeds meer de momenten die in verband staan met het kostbare talent dat ik gekregen heb.

De Aanwezigheid en Liefde van God voelen: kan dat? Jazeker. Tijdens de maandenlange ziekenhuisopname van mijn moeder was mijn ziel gericht op God en mijn vraag aan Hem om haar gezond te laten worden. God en Zijn Liefde merkte ik elke dag opnieuw: in mijn intense en vaak urenlange gebed en meditatie in stilte kwam zijn Liefde als golven van energie over mij. Het is moeilijk te omschrijven en toch zal ik proberen het U uit te leggen.

Het is alsof een electrische energie in je lichaam komt, een zachte trilling. Het lijkt wel een lichte huivering, die toe- en afneemt in intensiteit, golvend dus. Deze verplaatst zich niet-materieel en in wisselende snelheid en richtingen. Ook de tijdsduur is wisselend. De eerste keren dat ik deze belevenis doormaakte was tijdens de ziekenhuisopname van mijn moeder en ik realiseerde mij, ik voelde direct dat het een enorme, een grootse, overweldigende en toch zachte, liefdevolle energie moest zijn. Ik besefte ook dat ik 'zou smelten of zou uiteenspatten' als de dosis veel hoger zou worden. U zult wel verbaasd zijn dit te lezen en het is uiterst moeilijk te beseffen voor iemand die het niet ervaren heeft.

Het gevoel in hoofd en vanuit mijn hart duurde soms tot een halve minuut en de intensiteit nam toe. Ik kon niets anders dan proberen om het 'thuis te brengen' en omdat ik mijn ziel, mijn wezen op God gericht had in meditatie verklaarde het met de aanwezigheid van God en Zijn Liefde. Het gevoel was extatisch en met niets te omschrijven: een volledig geluksgevoel, een absoluut vertrouwen, geheel onstoffelijk en van een zodanige omvang dat alle dimensies vervagen. De tijd is er niet meer, staat stil. Nu ik dit schrijf op de computer en even stop met typen kan ik het weer voelen. Het is alsof tijd en ruimte stilstaan er niet meer zijn.

Hoe voelt het dan? In je lichaam? Ooit hoorde ik Ad Visser (de vroegere presentator van TopPop) iets omschrijven als 'een bubbelbad van binnen'. Dat intrigeerde mij destijds ook al had ik er niets mee, maar begreep wel zijn woorden. Nu kan ik het ook voelen en zelfs meer dan wat Ad destijds zei in zijn Na-TopPop-periode.

'Hij gaat mij in en uit' is ook een uitspraak, een bekende tekst die ik nu doorleefd heb. Al ontelbare malen inmiddels. Als ik mijn wezen, mijn ziel op Hem richt, heel diep geconcentreerd is er die ongelooflijk mooie, warme, liefdevolle aanwezigheid. Hij is mij dan nabij en ik voel Zijn Liefde zo schitterend, zo oneindig mooi dat geen juweel, geen kunstwerk ter wereld ook maar een schijntje ervan is of in de buurt ervan kan komen. Ik zei ooit tegen een zeer rijk man: 'Dat Gevoel, die Aanwezigheid ruil ik voor niets op deze hele wereld, al zou ik alles cadeau krijgen'. Het moet hem wel verbaasd hebben maar zo denk ik er werkelijk over: de grootste pracht en praal is niets in vergelijking met dat gevoel, die Aanwezigheid.

Een andere plastische verklaring is de (te eenvoudige maar wel voorstelbare) vergelijking met het Noorderlicht; het is alsof er 'golven van Liefde' in mijn lichaam zijn als die welke te zien zijn bij het Noorderlicht. Niet-tastbaar, mysterieus en onvoorspelbaar van patroon, golvend door het lichaam. De sensatie is ongelooflijk. Als ik een van de vele momenten in eenvoudige taal beschrijf is het alsof er een warme energie aankomt op het midden van mijn hoofd, daar naar binnen gaat alsof je schedel opengaat, overal tintelingen van wisselende intensiteit en richting opwekt en vervolgens mijn lichaam in een zindering brengt die heerlijker is dan de mooiste symfonie.

Nog een uitleg is de vergelijking met een microgolfoven. Hierin worden moleculen onzichtbaar 'in trilling' gebracht door de magnetron die met 2,45 GigaHertz stralingen uitzendt. Het gevoel dat ik als de Liefde van God ervaar is dat van een oneindig liefdevolle energie en tegelijk zo krachtig dat het ontzag oproept. Volledig onstoffelijk.

Alle menselijke beschrijvingen en vergelijkingen van dit extatisch gevoel schieten tekort en ik kan moeilijk woorden vinden om het begrijpelijk te maken. 'Een toestand van buiten jezelf te zijn door verrukking' is voor mij minder geslaagd dan 'geestverruiming'. Een overweldigend gevoel van vrede overkomt je en het is alsof je tijdelijk in een andere dimensie belandt.

Gisteren was ik bij de Nachtmis in Papendrecht en ook in die dienst concentreerde ik mij op de Liefde van God en de komst van Jezus in de Kerstnacht, voelde Zijn Aanwezigheid waarmee het opnieuw unieke en kostbare momenten waren, die ik iedereen toewens.

Willem Schulpen

Waarom, waartoe vertel ik U dit? Vooral ook omdat wij de afgelopen jaren vele, welhaast ontelbare malen de Liefde van God hier hebben mogen ervaren. Op de meest uiteenlopende wijze. Het is wellicht niet gebruikelijk, je ervaringen en gedachten op de website van het bedrijf te publiceren. Waartoe dan toch? Omdat ik ook U de Liefde en Nabijheid van God toewens. Van Harte.

De foto die dit stukje tekst vergezelt is overigens gemaakt van een teakhouten kruis dat Marcel aan een aantal mensen cadeau gedaan heeft. Dat is weer een heel ander verhaal en de weg die tot die belevenis leidde is niet minder boeiend.